Fiat Bravo 1,6 Multijet Dynamic – druga szansa [test]

Druga generacja Fiata Bravo miała być samochodem, który w popularnym segmencie C pomoże obalić włoskiej marce ciążące na niej stereotypy. Ciekawa stylistyka, szeroki wachlarz mocy oferowanych jednostek napędowych i niezłe wyposażenie miały świadczyć o nowym standardzie jakości. Jak wyszło w praktyce?

Mieliśmy okazję przekonać się o tym, trzymając w ręce kluczyki do nowego Bravo, w bogato doposażonej wersji Dynamic z silnikiem wysokoprężnym 1,6 Multijet o mocy 105 KM.

Z zewnątrz samochód naprawdę wygląda dość ciekawie. Spokojne, pełne delikatnych krągłości linie i duże reflektory sprawiają, że nawet z większej odległości modelu Bravo nie da się pomylić z żadnym innym. Choć samochód ten z założenia nie ma nic wspólnego z autem sportowym, styliści Italdesign Giugiaro, którzy zajmowali się tym Fiatem, zastosowali kilka sprytnych zabiegów, dzięki którym sylwetka jeszcze bardziej zyskała na atrakcyjności.

Zgrabna linia dachu przechodząca jednym promieniem w tylną szybą, zwiększony tylny prześwit wizualnie obniżający przód auta i gwałtownie zwężający się ku tyłowi profil okien to najciekawsze smaczki bocznej kreski Bravo. Testowany przez nas egzemplarz zyskiwał także nieco uroku dzięki siedemnastocalowym obręczom o szaro-srebrnym ramionach.

Po otwarciu drzwi przywitało nas krzykliwie skomponowane wnętrze. Nie da się ukryć, że ktoś, kto komponował wygląd kabiny, chciał, aby wyszło sportowo. Deska rozdzielcza z fakturą w stylu włókna węglowego, kierownica i gałka zmiany biegów z perforowaną skórą, bijąca po oczach czarno-niebieska tapicerka Sail o wzorze plastra miodu, obszyta niebieskimi nićmi czy aluminiowe nakładki na pedały to dość odważne połączenie, które z pewnością przypadnie do gustu młodszym klientom.

To, co było jedną ze słabszych stron samochodów marki Fiat, czyli jakość wykończenia wnętrza, objawiło się jako pewien kompromis mający wiele wspólnego z modelami marki Alfa Romeo. Niektóre elementy wykonane i spasowane były nadzwyczaj porządnie – kierownica, panel klimatyzacji, zegary czy elementy kokpitu to mocne strony Bravo. Nieco gorzej sprawa wygląda z konsolą radia czy na przykład tunelem środkowym, wyglądały one nieciekawie i były dość słabo spasowane. Zaletą od strony funkcjonalności może być schowek pod materiałowym podłokietnikiem – bez problemu zmieści się w nim półlitrowa butelka z napojem.

Podróż Fiatem Bravo na fotelu kierowcy lub pasażera jest komfortowa. Fotele są dość twarde, ale jednocześnie skutecznie podpierają ciało, wieniec kierownicy dobrze leży w dłoniach i pozwala na pewny chwyt. Obsługa urządzeń pokładowych, zarówno radia, jak i klimatyzacji, jest czytelna i prosta. Dźwięk wydobywający się z sześciu głośników jest przyjemny, tym bardziej że nawet w przypadku jego braku (wersje Fresh i Active) wymaga dopłaty zaledwie 1800 zł. Przyzwyczaić się trzeba natomiast do działania klimatyzacji, która chyba zawyża nieco ustawioną temperaturą.

Tylna kanapa oferuje ilość miejsca standardową dla samochodów z segmentu C. Jeśli pasażerowie nie są zbyt wysocy, to nie powinni narzekać, ale jeśli usiądzie tam trójka rosłych mężczyzn, to podróż może okazać się dla nich nie lada wyzwaniem. Zaletą jest spory i ustawny bagażnik, choć próg załadunku nie należy do najniższych.

Jakie są wrażenia po odpaleniu silnika? Wysokoprężny motor Multijet o pojemności 1,6 l pracuje dość kulturalnie, ale pod warunkiem, że wał korbowy nie przekracza prędkości obrotowej 2000 rpm. Maksymalny moment obrotowy rzędu 290 Nm dostępny jest już od 1500 rpm, co nawet spokojną jazdę czyni przyjemną i – w razie potrzeby – zrywną. Tak naprawdę silnik wstaje z kolan między 2000-3000 rpm. Później zaczyna powoli klękać.

Proste w swojej konstrukcji zawieszenie zapewnia całkiem niezły komfort podróżowania przy zachowaniu pewnego prowadzenia w zakrętach. Jak na segment C nierówności drogi są dobrze wybierane, a samo zachowanie auta – przewidywalne. Trochę nieufny jest charakterystyczny dla Fiatów bardzo mocny system wspomagania układu kierowniczego. Kierownica kręci się z taką lekkością, że trudno wyczuć, co tak naprawdę o naszej jeździe „myślą” przednie koła. W zanadrzu jest jeszcze tryb City, w którym kierownicą zakręcić mógłby nawet przelatujący przez kabinę wiatr. Tak duża siła wspomagania ma pomóc na przykład przy parkowaniu w ciasnym miejscu.

W jeździe miejskiej i pozamiejskiej dobrze sprawdzają się dość długie przełożenia skrzyni biegów, do której pracy nie można mieć większych zastrzeżeń, tak samo jak do czułych, ale wyczuwalnych i wydajnych hamulców.

Reprezentant Fiata w segmencie C jest także całkiem ekonomiczny. Co prawda wartości otrzymane podczas testu odbiegają od danych katalogowych, ale realne zużycie paliwa w jeździe stricte miejskiej to około 7,5 l ON na 100 km. W trasie można bezproblemowo zejść do około 5 l.

Fiat Bravo to z pewnością krok w dobrą stronę i w połączeniu z licznymi promocjami oferowanymi przez dilerów może być naprawdę ciekawą ofertą.

[plusminus]

+Świeży wygląd
+Dobrze zestopniowana skrzynia biegów
+Zadowalające osiągi kosztem rozsądnego zużycia paliwa
+Zestrojenie zawieszenia
-Kontrowersyjna tapicerka
-Jakość niektórych elementów wnętrza
-Bardzo mocne wspomaganie układu kierowniczego

[/plusminus]