Mitsubishi L200 - nr 1 dla farmera

Mitsubishi L200 to najchętniej kupowany pick-up w Polsce. Jest też najpopularniejszym autem tej klasy w Europie, zgarnął 12 razy tytuł pick-upa roku przyznawany przez niemiecki AUTO BILD Allrad. Dlaczego?

Pierwsza generacja L200 zadebiutowała w późnych latach 70. Była oczywiście normalnym, roboczym osiołkiem, jak każdy pick-up na świecie. Druga generacja, wyjątkowo udana, miała nieco bardziej przyjazny charakter. Mogła dawać pewną dawkę komfortu, wyglądała nieźle i nadal była pełnowartościowym pick-upem.

Trzecia, aktualna generacja nabrała zupełnie innych kształtów. Jest idealnym kompromisem między samochodem do jazdy na co dzień i samochodem roboczym, ale co ważne, nie jest to kompromis oparty na pewnych wyrzeczeniach. Współczesny L200 wspaniale łączy wszystkie cechy tego typu samochodów. Jednak tym, co najbardziej przemawia do potencjalnych klientów, jest wygląd, a w tej kategorii trudno o godnego rywala dla Mitsubishi.

Żaden pick-up na rynku nie wygląda tak dynamicznie. Świeży design może się podobać również konserwatystom. Zaokrąglona kabina, nisko poprowadzone linie i ładny, ale nie agresywny przód odróżniają L200 od konserwatywnej Toyoty Hilux czy topornego Nissana Navary.

L200 plasuje się pomiędzy wymienionymi wyżej konkurentami. Bardziej przyjazny od hardcorowego Hiluxa i lepiej czujący się w pracy od luksusowej Navary. Wnętrze również sytuuje się gdzieś pomiędzy. Jest ładnie zaprojektowane. W uboższych wersjach zastosowano jasny plastik i czarną tapicerkę. Wszystko wygląda prosto i przejrzyście. Tak jak w Toyocie Hilux.

Jeśli zdecydujemy się na bogatszą wersję, możemy liczyć na wnętrze o bardziej luksusowym klimacie. Nie jest to co prawda Navara, ale nie ma się czego wstydzić. Dla bardziej wymagających są skórzana tapicerka, duży ekran nawigacji czy automatyczna skrzynia biegów.

Nadwozie

Wielkość kabiny uzależniona jest oczywiście od wybranego modelu. Single Cab, czyli kabina jedynie z miejscami siedzącymi z przodu, oferowana jest właściwie tylko dla typowo roboczej wersji L200. Samochód cechuje się ubogim wyposażeniem i prostymi rozwiązaniami. Do klasy „bardziej osobowej” zalicza się już Club Cab. To nieco wydłużona kabina, w której są prowizoryczne miejsca siedzące za kierowcą i pasażerem.

Oczywiście najpopularniejsza, szczególnie na naszym rynku, jest Double Cab, czyli kabina czterodrzwiowa. Ma to znaczenie, jeśli rejestruje się samochód na firmę. Jeżelo ktoś potrzebuje 5-osobowego auta ciężarowego, to tego typu rozwiązanie jest najlepsze.

Trzeba iść rzecz jasna na pewien kompromis, bo przecież w pick-upie ważna jest skrzynia ładunkowa. Pięcioosobowe pick-upy wyróżniają się dwiema cechami. Po pierwsze, mają stosunkowo wąskie nadwozia, co powoduje, że trzy osoby na tylnej kanapie to pomysł nieszczególnie dobry. Druga rzecz to kształt tylnej kanapy. Wymuszone skrzynią ładunkową niewielkie pochylenie oparcia może być męczące dla pasażerów, nawet jeśli jest ich tylko dwóch.

Pojemna paka to największa zaleta pick-upa, ale i wada. Dlaczego? Ponieważ nie jest to zbyt dobre miejsce na nieduże torby czy inne przewożone bagaże, a we wnętrzu brakuje schowków. Jeśli samochód ma być wykorzystywany jak osobówka, to zabudowa skrzyni ładunkowej jest po prostu koniecznością. Mitsubishi L200 nie tylko taką zabudowę może mieć, można nawet wybrać kształt.

Do wyboru są: Hardtop Utility Top, czyli najwyższa (1 m) zabudowa z relingami i przesuwnymi oknami bocznymi; nieco niższe Utility Top i Utility Top Plus, w których plus oznacza uchylne szyby boczne; i nieco bezsensowny Fullbox, który wygląda chyba najlepiej, ale w praktyce ogranicza potencjalną przestrzeń paki. To coś na kształt standardowego bagażnika, takiego jak w samochodach osobowych typu sedan. Mamy wtedy do dyspozycji unoszoną na amortyzatorach pokrywę, pod którą co prawda zmieści się ogrom zakupów, ale lodówka już nie.

Skrzynia ładunkowa nie jest mistrzem pod względem wymiarów. O ile długość 151 cm jest niejako standardem, który przekracza wyraźnie konkurencyjny VW Amarok i nieznacznie Ford Ranger, o tyle jej szerokość znajduje się na dole klasyfikacji. 147 cm to mniej więcej tyle co w Isuzu D-Max i Fordzie Rangerze, ale już w Hilux jest 152 cm, w Navarze – 156 cm, a w Amaroku aż 162 cm, czyli o 15 cm więcej. Dobrze, że chociaż burta otwiera się pod kątem 180 stopni, co pozwala na załadunek np. przy użyciu wózka widłowego.

Zaletą skrzyni w Mitsubishi jest jej galwanizowana podłoga o podwójnych ściankach, charakteryzująca się dużą wytrzymałością. Ponadto producent przewidział 12-letnią gwarancję na nadwozie.

Silnik

Tym, czym Mitsubishi może się pochwalić, jest mechanika. Do L200 oferowane są dwie jednostki napędowe o pojemności 2,5 litra i z wtryskiem Common Rail. Ta słabsza o mocy 136 KM jest mało interesująca, choć przez lata musiała wystarczyć. To co prawda sprawdzona, wytrzymała konstrukcja, świetnie pasująca do osiołka, ale w dzisiejszych czasach konkurenci mają zdecydowanie lepsze osiągi.

Dlatego też Mitsubishi w 2009 roku wprowadziło na rynek jednostkę High Power o mocy 178 KM, czyli jedną z najmocniejszych na rynku. Inżynierowie nie ograniczyli się do zwykłego chiptuningu silnika, który oczywiście nie stawiałby większych oporów przed podkręceniem osiągów. Do nowej jednostki trafiły mocniejsze elementy układu korbowo-tłokowego. Zmieniono kształt komór spalania, układ wtryskowy, turbinę i intercooler. W efekcie moc rzędu 178 KM osiągana jest przy 4000 obr./min. Moment obrotowy o wartości 400 Nm (350 Nm ze skrzynią automatyczną) dostępny jest w zakresie 2000-2850 obr./min.

Mimo że silnik L200 jest jednym z najmocniejszych na rynku, w niczym to nie przeszkadza, aby zużycie paliwa również plasowało Mitsubishi w ścisłej czołówce. Spalanie w mieście poniżej 10 l/100 km czy w trasie niewiele ponad 7 l/100 km to naprawdę rewelacyjne wyniki. Nawet w klasie samochodów osobowych o podobnej mocy nie jest to wygórowany apetyt. W rzeczywistości L200 podczas normalnej eksploatacji zadowoli się niecałymi 9 litrami oleju napędowego – to najlepszy wynik w klasie. Nawet dwulitrowy TDI Volkswagena nie ma tak niskiego zużycia paliwa, a nawet jeśli jest ono podobne, to osiągi niemieckiego nowicjusza znacznie odstają od L200.

Pod względem osiągów lepszy jest jedynie Nissan Navara, ale ten ma pod maską 190-konny silnik. Mitsubishi L200 przyspiesza do 100 km/h w 11-12 sekund i rozpędza się do ok. 180 km/h. Co ważne, silnik – choć sam w sobie głośny – i wygłuszenie kabiny sprawiają, że jest to jeden z najcichszych pick-upów na rynku.

Podwozie

Podwozie L200 to klasyczna dla tego typu aut konstrukcja. Oparta na sztywnym moście tylna oś, zawieszona jest na resorach piórowych. Ta konstrukcja może nie jest najlepsza pod względem komfortu i prowadzenia, ale zapewnia ponadprzeciętną ładowność. W przypadku opisywanego auta jest to uzależnione od wersji. Od 1080 kg dla Single Cab do 945 kg dla najbogatszej (czyt. najcięższej) Double Cab. Wszystkie modele pociągną przyczepę o masie 2,7 tony.

Przednie zawieszenie – w dzisiejszych czasach równie klasyczne – to układ niezależny z podwójnymi wahaczami poprzecznymi. Bogatsze kompletacje (Intense i Invite) mogą mieć na pokładzie układ kontroli trakcji i stabilizacji toru jazdy. W połączeniu z największą zaletą L200, czyli układem przeniesienia napędu Super Select, Mitsubishi jest najlepszym samochodem w klasie pick-up pod względem bezpieczeństwa czynnego. Warto wspomnieć o ogromnych i wydajnych hamulcach tarczowych z przodu i klasycznych bębnach z tyłu. Układ hamulcowy wspomagają systemy dbające o rozkład sił hamowania w zależności od obciążenia.

O bezpieczeństwo bierne troszczą się poduszki powietrzne z przodu i boczne, a w Double Cab również boczne kurtyny. L200 w testach zderzeniowych euro NCAP zdobył 4 gwiazdki. Dzięki dobrze zaprojektowanemu systemowi ISOFIX ochronę dzieci oceniono na 3 gwiazdki. Również zaokrąglony przód został tak zaprojektowany, aby jak najmniej szkody wyrządzić przechodniom.

Napęd

Super Select to układ napędowy oparty na centralnym mechanizmie różnicowym o ograniczonym poślizgu wewnętrznym. Istnieje możliwość odłączenia napędu kół przednich – samochód zamienia się w typową tylnonapędówkę. Do tej pory żaden producent nie zaoferował podobnego rozwiązania w tej klasie, co sprawia, że L200 jest jedynym pick-upem dającym wybór kierowcy co do sposobu realizacji napędu. Mechanizm różnicowy wyposażony jest również w blokadę, przydatną w trudniejszych warunkach terenowych, a za dopłatą można otrzymać blokadę dyferencjału tylnej osi. Przy tak skompletowanym układzie napędowym L200 jest bezkonkurencyjny pod względem trakcji na bezdrożach.

Tańsze wersje wyposaża się w układ Easy Select, czyli standardowy układ z dołączaną na sztywno przednią osią, bez centralnego mechanizmu różnicowego. To proste rozwiązanie sprawdza się w każdych warunkach, lecz podczas jazdy zimą Super Select jest niezastąpiony.

Jeśli chodzi o podwozie, Mitsubishi L200 jest bezkonkurencyjny w jeszcze jednej kategorii. Dzięki rozstawowi osi wynoszącemu dokładnie 3 m i dobrze zaprojektowanej przedniej osi to najzwrotniejszy pick-up na rynku. Nawet krótsze Isuzu D-Max i Ford Ranger potrzebują ok. metra większej przestrzeni do wykonania pełnego obrotu.

Off-road

Co prawda większe pick-upy z podwójną kabiną są nieco ograniczone w terenie, jednak w niewymagających warunkach są jak czołgi. Duży rozstaw osi i niezbyt wysoki prześwit (200 mm) z całą pewnością ograniczają nieco geometrię terenową. Szczególnie kąt rampowy jest niewielki. Jednak większym zmartwieniem nie powinna być sama geometria, lecz plastiki fantazyjnie ukształtowane przez projektantów. Silnik wystarcza aż nadto do jazdy w kopnym piachu czy podczas pokonywania wzniesień. Kierowca nie musi również pamiętać o wcześniejszym załączeniu napędu przedniej osi. Z systemem Super Select jest to możliwe podczas jazdy do prędkości 100 km/h. W lekkim terenie L200 nie da się zatrzymać.

Czy Mitsubishi L200 nadaje się do tuningu? Na pierwszy rzut oka wydaje się to dość skomplikowane z uwagi na nowoczesny design. Jednak producenci akcesoriów już zajęli się głównie bujnym kształtem przedniego zderzaka. Nie ma problemu z pomieszczeniem 31-calowych opon typu AT lub MT w ogromnych nadkolach. Lift zawieszenia też wydaje się nieskomplikowany, tym bardziej że przecież istnieją zestawy do o wiele bardziej opornego Pajero. Dzięki konstrukcji ramowej montaż dodatkowych rur zabezpieczających czy wyciągarki jest ułatwiony. Tuningiem, choć nieco pod innym kątem, sam producent zajął się już dla polskiej policji, oferując użytkowy wóz przystosowany do udziału w zamieszkach i interwencjach z dala od utwardzonych dróg.

Koszty

Ceny wersji podstawowych zaczynają się od 76 990 zł za Single Cab, 85 290 za Club Cab i 94 990 zł za Double Cab. Mitsubishi pod względem wyposażenia dzieli auta na kilka wersji, m.in. Invite, Intense czy Instyle. Za standardowo wyposażony Double Cab z mocniejszym silnikiem, manualem i skrzynią rozdzielczą Super Select (dostępna tylko w Intense) trzeba zapłacić niecałe 110 tys zł. Do tego warto dołożyć ok. 10 tys zł na hardtopa i otrzymujemy naprawdę porządne auto za rozsądną cenę. Idąc w drugą stronę i kupując auto w najlepszej konfiguracji, wyposażone m.in. w skórzaną tapicerkę, zestaw audio dobrej klasy, tempomat, automatyczną klimatyzację i nawigację, otrzymujemy za ok. 140 tys zł samochód wyposażony lepiej niż wszyscy konkurenci, a ponadto tańszy od konkurencyjnej Navary.

Czy jeszcze są jakieś wątpliwości, dlaczego Mitsubishi L200 jest tak popularnym pick-upem? Pod względem silnika nie odstaje od czołówki, a nawet wychodzi na prowadzenie. Układ napędowy jest bezkonkurencyjny, a wyposażenie niemal kompletne. Do tego wyróżniający się, ale nie przesadzony design i renoma zdobyta przez lata startów w słynnym Dakarze. Wszystko to zapewnia Mitsubishi niekwestionowaną pozycję lidera rynku samochodów dla farmera.