124, 125, 126, 127, 128, 131 – to nie typy do gry w bingo, tylko nazwy modeli, które do dziś uchodzą za jedne z najważniejszych w historii marki Fiat. Większość tych samochodów była wytwarzana na licencji w krajach tzw. bloku wschodniego.
Powróćmy do modelu 124, opisywanego w poprzedniej części. Samochód trafił na rynek w 1966 r. i szybko zdobył uznanie. Został uhonorowany nagrodą European Car of the Year 1967. W ciągu 8 lat we Włoszech zbudowano ok. 1,5 mln sztuk tego auta.
Fiat 124 zapisał się w historii dzięki modelom sprzedawanym na licencji. Produkcja niektórych z nich trwała jeszcze do niedawna. Szacuje się, że powstało ok. 20 mln egzemplarzy 124 sprzedawanego pod innymi markami niż Fiat.
Najsłynniejszą licencjonowaną odmianą była oczywiście Łada. Umowę na sprzedaż licencji 124 do ZSRR pomagała negocjować Włoska Partia Komunistyczna. Produkcja modelu WAZ/Łada 2101 (zwanego żiguli, kopiejką, jedyneczką) ruszyła w 1970 r. Kombi nosiło oznaczenie 2102. AwtoWAZ wielokrotnie przerabiał samochód, wprowadzał jego kolejne ewolucje, aż do modelu 2107. Poczciwy pojazd dotrwał do XXI w.
Swoje 124 wytwarzał też hiszpański Seat, który później stworzył model 1430, będący hybrydą 124 i 125. Fiat był dostępny także w Korei Południowej jako Kia-Fiat. Turcy nazwali swoją wersję Tofas Murat 124, a później Tofas Serce („serce” to 'wróbel’). Po Egipcie do dziś jeżdżą egzemplarze Nasr-Tofas Serce. Wreszcie w Indiach, do których Fiat 124 trafił po 2 dekadach, był wytwarzany Premier 118NE (na linii produkcyjnej Seata).
Wróćmy do samego Fiata, który w 1967 r. wprowadził do oferty 125. Tak samo jak 124 miał on zastąpić modele z rodziny 1300/1500, od których przejął płytę podłogową. Wiele podzespołów pochodziło z mniejszego 124. Do napędu służył nowoczesny silnik 1,6 DOHC o mocy 90 KM. Późniejsza wersja Special miała pod maską 100 KM.
Produkcja Fiata 125 trwała we Włoszech do 1972 r. Jego licencjonowana wersja przetrwała w Polsce do 1991 r. Polski Fiat 125p (sprzedawany od 1983 r. pod marką FSO) nie dostał motoru DOHC, tylko jednostki ze starszych 1300 i 1500. W sumie powstało ponad 1,4 mln sztuk „kanciaka”.
Dwa lata po debiucie 125 Fiat zaprezentował swój nowy flagowy wóz – 130. Był on następcą wysłużonego 2300. Samochód był napędzany przez silnik V6 o pojemności niemal 2,9 l, produkujący 140 KM. Fiat 130 miał w standardzie automatyczną skrzynię biegów. Manualna skrzynia ZF o 5 przełożeniach była opcją. W 1970 r. moc motoru została zwiększona o 20 KM. Rok później jednostkę 2,9 zastąpiono silnikiem 3,2 rozwijającym 165 KM.
Fiat 130 nie odniósł dużego sukcesu, ponieważ był zbyt drogi. Do 1976 r. wyprodukowano 15 000 sztuk sedana. Coupé Pininfariny powstało w liczbie ok. 4300 egzemplarzy. Co ciekawe, włoskie biuro stylistyczne stworzyło też prototyp tzw. 4-drzwiowego coupé.
W 1969 r. do salonów trafił 128, który zastąpił 1100. Samochód mierzył 3,8 m, był wiec niezbyt duży, ale wyróżniał się jak na tamte czasy dużą przestronnością. Wszystko dzięki temu, że Fiat po raz pierwszy zastosował układ FF. 128 miał silnik z przodu i przedni napęd.
Auto zdobyło tytuł Europejskiego Samochodu Roku 1970. Było też produkowane w wersji Sport Coupé, dostępnej nie tylko z 65-konnym silnikiem 1,1, ale też z 1,3 o mocy 75 KM. SC zostało zastąpione wersją 3P, która miała m.in. inny tył.
Fiat 128 był produkowany na licencji m.in. jako Zastava 128, Zastava 101, Zastava 1100P (montowana przez FSO), Polski Fiat 128p, Seat 128 czy Nasr 128 GLS 1300. Na jego bazie powstał też model X 1/9, o którym za chwilę. Fiat wytwarzał 128 aż do 1985 r. Zbudował ok. 3 mln sztuk tego pojazdu.
Dwa lata po 128 miał swoją premierę mniejszy Fiat 127. Korzystał on z podzespołów większego i starszego „brata”, m.in. z przedniego napędu. Pierwszy silnik (0,9 l) pochodził jednak z bezpośredniego poprzednika, czyli 850 (z wersji Sport).
Model 127, tak samo jak 128, został uhonorowany tytułem Car of the Year. Auto było cenione za sporą kabinę. Aż 80% powierzchni podłogi służyło do zmieszczenia pasażerów i bagaży. Fiat wytwarzał 127 aż do 1987 r. i dwukrotnie przeprowadzał jego modernizację. Po raz kolejny swoją wersję wytwarzał Seat. W połowie lat 70. w naszym kraju powstała niewielka partia Polskich Fiatów 127p.
W 1972 r. zakończyła się era 500, a rozpoczęła 126. Mały, mierzący 3 m wóz opierał się na starej pięćsetce, ale wyróżniał się nowoczesnym, kanciastym nadwoziem. W czerwcu 1973 r. Fabryka Samochodów Małolitrażowych w Bielsku-Białej rozpoczęła produkcję Polskiego Fiata 126p. Maluch był wytwarzany u nas do 2000 r. W Polsce powstało ponad 3,3 mln sztuk 126, a we Włoszech w latach 1972-1980 1,3 mln.
Fiat chciał mieć w gamie niewielki kabriolet, który wypełniłby lukę po 850 Spider. Logicznym wyborem byłoby przerobienie 128 na wersję otwartą. Bertone, któremu powierzono stworzenie 128 cabrio, miał jednak inny pomysł na mały samochód sportowy.
Zamiast zmieniać 128, wyciągnął z niego silnik i włożył w całkiem nowe nadwozie. Pokazany w 1972 r. X1/9 wyglądał niczym małe Ferrari. Miał karoserię typu targa (ze zdejmowanymi panelami dachu) i chowane reflektory. Silnik 1,3 o mocy 75 KM powędrował za fotele pasażerów. Napęd nie trafiał na przód, lecz tył. Przy wszystkich kołach zostały zamontowane tarczowe hamulce. X1/9 był wytwarzany przez Fiata do 1982 r. Później produkcję pojazdu przejęło biuro Bertone. Do 1989 r. na drogi wyjechało ok. 160 000 egzemplarzy X1/9.
W tym samym czasie co niewielka targa na rynek wszedł następca 125. Model 132 odziedziczył po starszym aucie m.in. przednie zawieszenie i przekładnię kierowniczą oraz dużą część płyty podłogowej. Do napędu początkowo służyły silniki 1,6 (98 KM) i 1,8 (105 KM).
Kiedy 132 stał się flagowym modelem Fiata, zastępując na tej pozycji 130, pod jego maskę trafił 112-konny motor 2,0. Auto zostało poddane gruntowanym zmianom w 1981 r. i pod nazwą Argenta było wytwarzane do 1985 r. Co ciekawe, w latach 1974-1977 odbywał się w Polsce montaż 132, chociaż może to za duże słowo. Samochody w wersji GLS 1800 trafiały do naszego kraju praktycznie w całości. Polskie Fiaty 132p służyły komunistycznej wierchuszce i Służbie Bezpieczeństwa.
Zgodnie z nową nomenklaturą samochodem, który zastąpił 124, był 131. W latach 1974-1984 we Włoszech powstało 1,5 mln sztuk pojazdu. Model 131, tak samo jak 132, był przez pewien czas składany na Żeraniu. W Stanach Zjednoczonych był znany jako Brava. Wersja sedan była zwana Mirafiori i SuperMirafiori, a kombi nosiło nazwę Familiare i Panorama. Powstały też wersje sportowe: Abarth, Racing i Volumetrico Abarth. Rajdowa odmiana Fiata 131 zapewniła marce 4 tytuły w klasyfikacji konstruktorów i 2 wśród kierowców w mistrzostwach świata w latach 1977-1980.
[blo-link-inner href=”http://blog.pgd.pl/dawno-dawno-temu-w-motoryzacji-historia-fiata-czesc-1″]Dawno, dawno temu w motoryzacji – czyli historia Fiata [część 1][/blo-link-inner]
[blo-link-inner href=”http://blog.pgd.pl/dawno-dawno-temu-w-motoryzacji-czyli-historii-fiata-ciag-dalszy-czesc-2″]Dawno, dawno temu w motoryzacji – czyli historii Fiata ciąg dalszy [część 2][/blo-link-inner]
[blo-link-inner href=”http://blog.pgd.pl/od-nuova-500-do-dino-historia-fiata-cz-3″]Od Nuova 500 do Dino – historia Fiata [cz. 3][/blo-link-inner]
