Zanim powstał dział sportowy Opel Performance Centre, tuningiem Opli zajmowała się niemiecka, renomowana firma Irmscher, wypuszczająca na rynek limitowane, usportowione modele. W tym samym czasie producent sam tworzył wydajne odmiany Corsy, Kadetta, Astry czy Vectry z dopiskiem GSi.
Utworzone jako wewnętrzna firma centrum osiągów Opla – tak należałoby tłumaczyć nazwę OPC – pokazało efekt swoich prac w 1999 roku, czyli w roku swojego powstania. Była to Astra G OPC limitowana do 3000 sztuk. Kompakt wyposażony w 2-litrowy silnik wolnossący przez lata był zgodny ze wzorcem w segmencie hot hatchy. Motor rozwijał 160 KM mocy i był znacząco zmodyfikowany w stosunku do tradycyjnego 2.0. Astra OPC przyspieszała do setki w 8,2 s i rozpędzała się do 220 km/h. Produkcję auta zakończono w 2001 roku, by chwilę potem zaprezentować coś jeszcze bardziej zgodnego z nowymi trendami.
Astra G OPC II była już wyposażona w tę samą, ale turbodoładowaną jednostkę o mocy 200 KM. Czas przyspieszenia do 100 km/h skrócił się o sekundę, a wyższa moc przy wysokich obrotach pozwalała rozwinąć prędkość 240 km/h. Aby stworzyć konkurencję m.in. dla Forda Focusa ST170, powstała także wersja kombi o nieco słabszych osiągach.
2001 rok przyniósł również zupełną rewolucję w postrzeganiu kompaktowych aut sportowych. Równolegle z Astrą zaprezentowano jego rodzinną odmianę – Zafirę OPC. Pod maską tego minivana znalazła się ta sama, doładowana jednostka 2.0, początkowo o mocy 192 KM, a potem 200 KM. Samochód przyspieszał do 100 km/h w 8,2 s i rozpędzał się do 220 km/h. Parametry robią ogromne wrażenie zważywszy, że Zafira OPC była w pełni funkcjonalnym minivanem. Sztywne zawieszenie pozwalało bez obaw korzystać w pełni z osiągów.
Co ciekawe, samochód przyjął się tak dobrze, że Opel kontynuował tę koncepcję w nowej generacji Zafiry. Nawet podniesiono moc do 240 KM, co skróciło sprint do setki do 7,8 s, a prędkość maksymalna wzrosła do 231 km/h. Nie mniej jednak, kluczowym produktem pozostawała Astra.
W 2004 zaprezentowano nowy model Astry H kolejnej generacji i oczywiście nie mogło zabraknąć wersji OPC. Pod maską znalazł się ten sam motor co wspomniany w Zafirze – 2.0 Turbo o mocy 240 KM. Jednak w mniejszym aucie pozwalał on na sprint do 100 km/h w czasie 6,6 s. Równolegle zaprezentowano także Vectrę OPC (generacja C) wyposażoną w silnik V6 turbo o pojemności 2,8 litra. W latach 2005-2006 moc wynosiła 255 KM, natomiast w 2006 roku wzrosła do 280 KM. Dało to rewelacyjny czas rozpędzania do 100 km/h – 6,3 s. Prędkość 250 km/h nie pozostawiała złudzeń, że mamy do czynienia ze sportowym sedanem, dostępnym również jako kombi.
Ciekawostką 2006 roku była premiera Opla Merivy OPC. Ten mikrovan również doczekał się usportowionej odmiany z silnikiem 1.6 Turbo o mocy 180 KM, pozwalającym osiągnąć prędkość 100 km/h w 8,2 s. Auto rozpędzało się do 222 km/h i w pewnym sensie było zapowiedzią oczekiwanej Corsy OPC. Rok później pojawił się taki model.
Mała Corsa po raz pierwszy z dopiskiem OPC miała ten sam motor, ale z mocą podniesioną do 192 KM. Jednak OPC stworzyło także limitowaną, ekstremalną wersję tego modelu o nazwie Nürburgring Edition, przeznaczoną dla osób oczekujących najwyższych osiągów, zwłaszcza na torze. Motor rozkręcono do 210 KM, co dało przyspieszenie do setki w 6,8 s i prędkość maksymalną 230 km/h. Do dnia dzisiejszego jest to najmocniejsza Corsa w historii.
Nurburgring Edition przeznaczona dla torowych entuzjastów
2009 rok był wyjątkowy dla Opel Performance Centre – okrągła, dziesiąta rocznica powstania. Trzeba było ją odpowiednio uczcić, a świetną do tego okazją było wprowadzenie na rynek modelu Insignia. OPC szybko zajęło się tym samochodem i stworzyło najmocniejszego Opla w historii. 325 KM generowanych z silnika 2.8 Turbo trafiało na cztery koła, a przekonstruowane, adaptacyjne zawieszenie dbało o możliwie najwyższą trakcję. Motor miał zapewniać przyspieszenie do setki w czasie 5,9 s i prędkość maksymalną 265 km/h. Wrażenia z jazdy tym samochodem opisujemy w naszym teście wideo.
Przeczytaj test Opla Insignii OPC
Od powstania Corsy Nürburgring Edition oraz Insigni, OPC było coraz częściej postrzegane nie jako dział ds. wysokich osiągów, ale centrum budowy ekstremalnych wersji Opla. Potwierdzeniem tego była premiera Astry J OPC w 2012 roku. Samochód dostał radykalnie zmodyfikowane zawieszenie oraz motor 2.0 Turbo o mocy 280 KM. Całość była przekazywana na przednią oś ze szperą. Samochód przyspieszał do setki w 6 sekund i rozpędzał się do 250 km/h.
Najnowszym i na chwilę obecną ostatnim zbudowanym modelem OPC jest Corsa najnowszej generacji. Wyposażona w taki sam silnik jak wcześniejsze wersje – 1.6 Turbo – rozwija moc 207 KM i pierwszą setkę osiąga po 6,8 s. Prędkość maksymalna to 230 km/h. Zrezygnowano z wersji specjalnej na rzecz oddzielnego pakietu Performance, w skład którego wchodzi m.in. szpera, sztywniejsze zawieszenie i większe hamulce z przodu. Samochód nie jest szybszy na prostej, ale na zakrętach już tak.
Jak będzie wyglądała przyszłość Opel Performance Centre? Na chwilę obecną Opel nie deklaruje żadnych nowych modeli z tej linii. Astra K w najmocniejszej wersji rozwija 200 KM, a miłośnicy charakterystycznych, niebieskich aut sportowych czekają na radykalną odmianę OPC. Ta prawdopodobnie nigdy się nie pojawi. Już zapowiedziano, że Insignia Grand Sport nie będzie oferowana jako OPC, nowa Zafira nigdy takiej odmiany nie miała i nigdy mieć nie będzie, więc pozostaje czekać na nową Corsę. Wciąż w ofercie pozostaje Astra J OPC, czyli model poprzedniej generacji – jedyny z linii OPC.
Można tylko snuć przypuszczenia. Przejęcie Opla przez francuski koncern PSA może zupełnie zmienić oblicze OPC. Centrum może już nie produkować kompletnych, sportowych wersji, a jedynie pakiety stylizacyjne. Jednak położenie nacisku na crossovery wróży przyszłość w tym kierunku. Producenci coraz chętniej tworzą auta uterenowione o wysokich osiągach i być może tu OPC będzie miało pole do popisu. Już raz zaskoczyli świat Zafirą OPC – jedynym tego typu autem na rynku. Nie zdziwimy się, gdy za jakiś czas premierę będzie miał Crossland lub Grandland OPC.
