Auto, które zadebiutowało w 2002 roku miało być dużym przełomem w gamie Opla, który nie mógł sobie wyrobić dobrego wizerunku swoich droższych modeli. Vectra trzeciej generacji rzeczywiście zrobiła duże wrażenie i to nie tylko ze względu na duże rozmiary. W pewnym sensie miała zastąpić zarówno poprzednią Vectrę jak i Omegę. To się udało. Pozostaje pytanie: czy sam samochód był udany patrząc na niego po latach?
Opel zaprezentował od razu Vectrę C w trzech odmianach nadwozia, a rok po debiucie na rynku pojawił się model Signum, który w rzeczywistości jest luksusową Vectrą z nadwoziem typu hatchback. Klasyczna Vectra występuje jako sedan, liftback oraz kombi, przy czym warto zauważyć, że kombi jest dłuższe o 22 cm, przy dłuższym o 23 cm rozstawie osi. Łącznie ma 482 cm długości. Dłuższy o 5 cm od Vectry sedan i liftback jest również Opel Signum, który ma wydłużoną płytę podłogową Vectry kombi. W 2005 roku miał miejsce facelifting. Produkcja trwała do 2008 roku, w którym zadebiutowała Insignia.
Opel Vectra C ma klasyczną budowę samochodów segmentu D z poprzecznie umieszczonym silnikiem. Oferowano tylko wersje przednionapędowe, a w tylnym zawieszeniu pojawiała się oś wielowahaczowa. W odmianach droższych stosowano elektronicznie sterowanie siłą tłumienia amortyzatorów. Samochody z takimi amortyzatorami miały system IDS+, który poza nimi zawiera jeszcze zmienną siłę wspomagania układu kierowniczego i zmienną reakcję silnika na nacisk pedału gazu.
W Vectrze C montowano szeroką paletę jednostek napędowych od najmniejszych motorów 1,6 litra do największych 3,2 l. Silniki benzynowe to 4-cylindrowe 1,6 l, 1,8 l oraz 2,2 l jak i 6-cylindrowe 2,8 l oraz 3,2 l. Diesle to motory o wielkości 1,9 l, 2,0 l, 2,2 l oraz 3,0 l V6. Benzyniaki oferują moc w zakresie od 100 do 280 KM, natomiast diesle od 100 do 177 KM. Nietrudno się domyślić, że każdy znajdzie tu coś dla siebie. Ciekawą odmianą Vectry C jest wersja stworzona przez Opel Performance Center napędzana silnikiem 2,8 l turbo o mocy 255 KM, a później 280 KM. Ma twardo zestrojone zawieszenie i sportowe akcesoria. Imponowała też osiągami, rozpędzając się do 100 km/h w 6,3 s.
Czy Vectra C jest dziś samochodem, który można polecić z czystym sumieniem? Generalnie tak, ale dużo zależy od wersji silnikowej, ponieważ nie każda będzie tania w utrzymaniu i bezproblemowa. Zasadę można określić w ten sposób: im mniejszy silnik tym pewniejszy, ale też mniej dynamiczny. I tak jednostki benzynowe od 1,6 do 2,2 l to pewniaki, które można śmiało eksploatować latami bez obaw o poważne awarie. Zdarza się co prawda nadmierne zużycie oleju, ale nie dotyczy to każdego egzemplarza. Są to też silniki, które można dostosować do zasilania gazem LPG. Na dobrą sprawę również większe silniki V6 można uznać za dobre i trwałe, gdyby nie napęd rozrządu, który dość szybko się zużywa i w dodatku jest drogi i czasochłonny w wymianie. Silnik, przy którym należy być szczególnie ostrożnym to wersja z bezpośrednim wtryskiem benzyny 2.0 DIR o mocy 155 KM. Co prawda nie jest on też specjalnie problematyczny, ale może mieć sporo nagaru przy większym przebiegu. Ponadto w zasadzie nie nadaje się do konwersji na zasilanie gazowe.
Dla osób lubiących silniki Diesla mamy dobre wiadomości. W pierwszych Vectrach C używano silników Opla 2.0 oraz 2.2 DTI. To motory, które borykają się z problemami z układem wtryskowym, ale generalnie są trwałe i tanie w naprawach. Sporadycznie w silnikach 2.2 DTI dochodziło do pęknięcia głowicy, ale tylko w autach mocno obciążanych.
Po liftingu pod maskę Vectry C pojawił się silnik 1.9 CDTI konstrukcji Fiata o mocach 100, 120 i 150 KM. Ta znana dobrze pod nazwą JTD konstrukcja jest uznana za jednego z najlepszych i najtrwalszych silników Diesla w swojej klasie. Nie ma co się obawiać zakupu Vectry z tą jednostką, pod warunkiem oczywiście, że jest zadbana. Natomiast radzimy omijać szerokim łukiem 3-litrowe diesle, które pochodzą od Isuzu i pomimo ich ciągłego usprawniania, nie udało się na dobre wyeliminować problemów z przegrzewaniem. Sam silnik nie jest zły, ale wciśnięty pod maskę samochodu osobowego (był projektowany do terenówek) pracuje w zbyt wysokiej temperaturze. Inną bolączką tej jednostki były osiadające tuleje cylindrowe. Jednak nawet gdyby nie te usterki, diesel 3.0 CDTI zapewnia dobre osiągi, ale przy wcale nie małym zużyciu paliwa, więcej zakup Vectry C w tej wersji jest obarczony niewspółmiernym do korzyści ryzykiem. Słowem: gra nie warta świeczki.
Poza silnikami, Vectra C borykała się z niewieloma problemami. Zawieszenie zapewnia odpowiedni do klasy komfort i pewność prowadzenia, ale Opel zdecydował się na aluminiowe wahacze w przedniej osi, w których nie można wymienić samych sworzni. Niestety wymiana wahaczy będzie droga. To samo dotyczy serwisu zawieszenia tylnego, które w przeciwieństwie na przykład do samochodów japońskich, dość szybko się zużywa i traci geometrię. W zawieszeniach z amortyzatorami o zmiennej sile tłumienia można wymienić same amortyzatory na tradycyjne, ale należy wyłączyć system IDS+.
Czy warto kupić Opla Vectrę C i jaką wersję wybrać? Vectra C jest dobrym samochodem, a jego sporymi zaletami są stosunkowo niskie ceny zakupu i serwisu w odróżnieniu do wielu innych marek. Poza tym, Vectra oferuje bardzo dużą przestrzeń oraz bardzo dobre warunki podróżowania. Najlepszym wyborem będzie którykolwiek silnik benzynowy z czterema cylindrami (poza silnikiem DIR) oraz diesel 1.9 CDTI. Warto rozejrzeć się też za trochę nietypowym Oplem Signum, który w niektórych wersjach oferował bardzo bogate wyposażenie.
