Połowa lat 90. ubiegłego wieku obfitowała u Forda w bardzo ciekawe prototypy. Po modelu GT90 z 1995 roku przyszedł czas na wóz inspirowany bolidami serii IndyCar – model Indigo Concept.
W tamtym okresie formuła IndyCar (później CART) była drugą najpopularniejszą serią wyścigów i ustępowała tylko czemuś, co Amerykanie kochają wśród sportów motorowych najbardziej, czyli Nascar.
Po szalonym koncepcie z 1995 roku – GT90, który odwoływał się do czterokrotnego zwycięzcy francuskiego 24-godzinnego maratonu pod miejscowością Le Mans, Ford przedstawił wóz nawiązujący do amerykańskich wyścigów.
Auto miało piękną smukłą sylwetkę w kształcie klina zakończoną sporych rozmiarów spojlerem. W ten spojler wkomponowano tylne światła. Z przodu znajdował się duży wlot powietrza i duże skrzydło. Element ten pełnił przede wszystkim funkcje estetyczne, nawiązując do przednich spojlerów z bolidów IndyCar. W przeciwieństwie do aut wyścigowych w Indigo skrzydło znalazło się na nosie pojazdu, a nie pod nim.
2001 Infiniti FX45 [zapomniane koncepty]
Designerzy postanowili wykorzystać ten właśnie spojler jako miejsce montażu kierunkowskazów oraz świateł pozycyjnych. Główne lampy znalazły się w oprawach lusterek.
Inną charakterystyczną cechą Indigo były wystające koła. O ile jeszcze tylne nieco wciśnięto w nadwozie, to z przodu wyraźnie widać było, na jakich autach wzorowali się inżynierowie Forda. Nawet wzór felg przypominał ten stosowany w wyścigowych obręczach.
Dwuosobowe wnętrze urządzono skromnie, ale elegancko. Producent zastosował kubełkowe fotele, które miały dobrze podtrzymywać pasażerów podczas szybkiej jazdy.
Za plecami kierowcy znajdowała się potężna 6-litrowa wolnossąca jednostka napędowa. Miała ona układ V12 i wykorzystywała części seryjnych silników V6 Forda. Za to nic jej nie łączyło ze starszym o rok poczwórnie turbodoładowanym 12-cylindrowcem z Forda GT90. Wolnossący motor rozwijał moc 440 KM przy 6100 obr./min i maksymalny moment obrotowy 524 Nm.
Napęd był przekazywany na tylne koła za pomocą manualnej sześciobiegowej skrzyni przekładniowej. Umieszczono ją za tylną osią. Kierowca zmieniał biegi dźwigienkami za kierownicą i przyciskami na niej, jednak za każdym razem musiał naciskać sprzęgło.
Zastosowanie kompozytów i stopów aluminium sprawiło, że Indigo był bardzo lekkim samochodem. Ważył tylko 1043 kg. Niska masa i mocny silnik sprawiały, że ten sportowy koncept przyspieszał do setki w 3,9 s. Prędkość maksymalna wynosiła 274 km/h.
Przy okazji prezentacji Indigo pojawiły się spekulacje, że wóz mógłby wejść do krótkoseryjnej produkcji, jednak nigdy tak się nie stało.
Dane techniczne
Silnik i napęd:
- Typ: V12
- Ustawienie: centralnie, wzdłużnie
- Rozrząd: DOHC, 4 zawory na cylinder
- Objętość skokowa: 5935 cm3
- Moc maksymalna: 440 KM przy 6100 obr./min
- Objętościowy wskaźnik mocy: 74,14 KM/l
- Maksymalny moment obrotowy: 524 Nm
- Skrzynia biegów: 6-biegowa, manualna
- Typ napędu: na tylne koła
Hamulce i koła:
- Hamulce przednie: tarczowe, wentylowane
- Hamulce tylne: tarczowe, wentylowane
Masy i wymiary:
- Masa własna: 1043 kg
- Stosunek masy do mocy: 2,37 kg/KM
- Długość: 4453 mm
- Szerokość: 2052 mm
- Wysokość: 1003 mm
- Rozstaw osi: 2896 mm
Osiągi:
- Przyspieszenie 0-100 km/h: 3,90 s
- Prędkość maksymalna: 274 km/h
