Nowa Kia Sorento jako alternatywa dla rodzinnego minivana [wideotest]

SUV zamiast rodzinnego minivana? To obecnie najnowszy trend w motoryzacji i marka Kia też z nim idzie. Wszak w ofercie ma siedmioosobowe Sorento, a cenionego niegdyś przez klientów Carnivala nie ma od dłuższego czasu. Sorento sprawdza się nie tylko w roli pojazdu rodzinnego, ale także znakomitego długodystansowca.

Samochód robi wrażenie olbrzyma. Wysoko pociągnięta maska, ogromne reflektory i potężne koła wyraźnie wskazują na to, że mamy do czynienia z autem przestronnym, komfortowym i bezpiecznym. Przy długości 4,8 metra rozstaw osi to 2780 mm, a do tego dochodzi dość długi tylny zwis, który zapowiada spory bagażnik lub przestrzeń w trzecim, standardowym dla tego modelu rzędzie siedzeń.

W rzeczywistości po zajęciu miejsca wewnątrz otrzymuje się nawet więcej niż można oczekiwać. Dużo swobody w każdym kierunku i mocno rozbudowana deska rozdzielcza zapewniają poczucie przestronności i bezpieczeństwa. Całość wykonana w typowy dla marki Kia sposób – głębokie czernie i ładnie prezentujące się materiały kierują myśli w stronę klasy premium. Przyjemna w dotyku kierownica, czytelne zegary i wzorowa ergonomia to coś, co zawsze lubiłem w Kiach. Na pochwałę zasługują także liczne schowki. Tak jak nawigacja i system nagłośnienia harman/kardon.

Minusem – jak dla mnie – jest pozycja za kierownicą. Nie mogłem jej odnaleźć przez te kilka dni testu i cały czas brakowało mi czegoś, co trudno było nawet określić. Nie mniej jednak zakres regulacji jest spory i przypuszczam, że większość osób odnajdzie swój ideał. Siedzenia można uznać za wygodne, choć brakowało mi lepszego podparcia ud.

Znakomicie zaprojektowano kanapę z tyłu. Pomijając możliwość jej regulacji – wzdłużna i kąt pochylenia oparcia – ma też dobre ukształtowanie i naprawdę jest wygodna. Dwie osoby jadą na niej jak w pierwszej klasie, a w razie czego można posadzić trzecią w klasie ekonomicznej. Środkowy pasażer siedzi na niewyprofilowanym siedzeniu, ale za to ma pod stopami niemal płaską podłogę. Miejsca na głowy i nogi całej trójki na pewno nie zabraknie, a osoba siedząca po prawej stronie może przesuwać fotel pasażera z przodu dzięki przyciskom umieszczonym na boku oparcia.

Osoby trzeciego rzędu – z reguły dzieci – też nie powinny narzekać. Rozkładane fotele mają dość duże rozmiary, mogłyby na nich siedzieć nawet dorosłe osoby, gdyby nie brak przestrzeni w bagażniku. Nie mniej jednak, skoro ja się tam zmieściłem, to niższe osoby o wzroście ok. 160 cm nie powinny narzekać. Co więcej, mają własne schowki, uchwyty na napije, lampki a nawet niezależną regulację wentylacji.

Bagażnik o pojemności 605 litrów w pięcioosobowej konfiguracji wnętrza nie pozostawia wiele do życzenia. Jest ogromny, a ponadto w pełni funkcjonalny. Co prawda nie ma podwójnej podłogi, ale w części tylnej pod podłogą znajduje się miejsce, w którym można schować roletę – bardzo praktyczne. Gdy jest ona założona, jest do bardzo dobre miejsce na drobne zakupy. Składanie i rozkładanie kanapy to żaden problem, oparcia kładą się na płasko, a wówczas bagażnik ma pojemność 1662 litrów.

Kia Sorento okazała się bardzo dobrym pojazdem do przemieszczania się na trasie. Choć przyznam, że jego zwrotność jest wręcz szokująco dobra, zatem i w mieście czuje się nieźle. Relaksujące tłumienie nierówności, dobre wyciszenie, sprawne systemy asystujące – to wszystko wpływa na wyskoki komfort podróżowania. Sorento nieźle radzi sobie także przy gwałtownych manewrach. Czuć, że zawieszenie zostało dopracowane.

2-litrowy silnik Diesla o mocy 185 KM sprawnie napędza stosunkowo ciężkie auto. Jest też dużo tańszy od 200-konnego diesla 2,2 litra. Współpracuje standardowo z automatyczną skrzynią biegów o sześciu dobrze dobranych przełożeniach. Dynamikę można określić jako wystarczającą.

W trasie testowe auto potrzebowało 6,8 l paliwa na 100 km, natomiast podróż po autostradzie z dopuszczalną prędkością zakończył się wynikiem 9,2 l/100 km. Nieźle jak na te gabaryty. Miasto wyssało z baku 8,0 l paliwa na każde 100 km, co można uznać za wynik znakomity.

Offroad z pewnością nie jest żywiołem Kii Sorento. 185 mm prześwitu to za mało by zapuszczać się dalej niż na szutrowe drogi. Na takich radzi sobie bardzo dobrze, miękko kołysząc na dziurach. Trzeba tylko uważać na głębsze koleiny. Napęd na cztery koła na luźnym podłożu działa sprawnie.

Kia Sorento po niedawnym liftingu okazała się w teście samochodem dojrzałym i przede wszystkim dobrą alternatywą dla pojazdu rodzinnego. Najlepiej czuje się w trasie i to niezależnie od stanu drogi. Jest oszczędna, radzi sobie z wyprzedzaniem i nie hałasuje. A ile kosztuje?

Cena to jeden z podstawowych atutów tego modelu. Bazowa to 147 500 zł i to za siedmioosobowego SUV-a z dieslem, automatyczną przekładnią, napędem na cztery koła, nawigacją, kamerą cofania i dwustrefową klimatyzacją automatyczną. Zasadniczo już bazowa odmiana jest produktem kompletnym.

[youtube]https://youtu.be/PuHZ7PZ7_fU[/youtube]

Testowy egzemplarz to najbogatsza specyfikacja GT Line, wyróżniająca się charakterystycznymi światłami przeciwmgielnymi, podwójną końcówką wydechu czy obręczami kół o średnicy 19 cali. Kosztuje ledwie 182 500 zł i trudno w tym segmencie o równie dobrze wyposażonego konkurenta.