Jest rok 1936. Włosi rozpoczynają produkcję produktu, który zmotoryzował Italię. Fiat jako prężne przedsiębiorstwo rozwija się dynamicznie. Wszystko niweczy jednak II wojna światowa. Przed Wami druga część podróży po zakamarkach historii Fiata.
Zanim jednak dotrzemy do czasów II wojny światowej, przyjrzyjmy się eksponatowi prezentowanemu powyżej. Widzicie historycznego Fiata 500 Topolino (wł. 'Myszka Miki’). Uważany jest on we Włoszech za samochód, który zmotoryzował ten kraj. Topolino było produkowane w latach 1936-1955 i przez ten czas z fabryki wyjechało ponad 510 000 egzemplarzy. Wraz z początkiem produkcji Fiata 500 startuje budowa kolejnej fabryki Mirafiori w Turynie.
Samochód był oferowany w trzech wersjach nadwoziowych: jako 2-drzwiowe coupé, 2-drzwiowy kabriolet i 3-drzwiowe kombi. Do napędu 500 służył początkowo dolnozaworowy, 4-cylindorwy silnik o pojemności 569 cm sześciennych i zabójczej mocy 13 KM. Auto ważyło w sumie 400 kg i osiągało prędkość maksymalną około 85 km/h.
W 1948 roku zmieniono silnik na górnozaworowy o zwiększonej do 16,5 KM mocy. Apetyt na paliwo miał umiarkowane – ok. 6-6,5 l/100 km. Topolino do dzisiaj jest uważane za symbol masowej motoryzacji we Włoszech.
W 1939 roku otwarta zostaje fabryka Mirafiori w Turynie, której zdjęcie widzicie poniżej. Zakład ten został stworzony na powierzchni ponad miliona metrów kwadratowych, z czego prawie 300 tys. znajduje się pod dachem. Obecnie produkowane są tam nowa Panda, Fiat Grande Punto i Alfa Romeo Giulietta. To największa fabryka Fiata we Włoszech.
Kiedy w 1939 roku wybucha II wojna światowa, cała moc produkcyjna zostaje przestawiona na tory przemysłu zbrojeniowego. Masowo zaczęto wytwarzać samochody dostawcze i sprzęt wojskowy, który był potrzebny na froncie. Pod koniec wojny, kiedy stało się jasne, że państwa sprzymierzone z Niemcami są na przegranej pozycji, fabryki Fiata były zniszczone. Dopiero w 1948 roku dzięki pomocy finansowej Amerykanów odbudowano je i produkcja mogła ruszyć pełną parą. W 1945 umiera senator Giovanni Agnelli.
Przejdźmy teraz do tego czarnego samochodu. Jest to Fiat 1100 EL z 1948 roku. Historia serii 1100 rozpoczęła się jeszcze przed wojną, w 1939 r. Był to samochód klasy niższej średniej produkowany równocześnie ze wspomnianym wcześniej Topolino. Fiat 1100 to następca wspomnianego w poprzedniej części Fiata 508. Oprócz odmian osobowych produkowano odmiany dostawcze. W ciągu całej kariery tego auta wytwarzano jego trzy generacje.
Przedwojenny wóz został zastąpiony zupełnie nowym modelem oznaczonym jako 1100 model 103. Pierwsze, co się rzuca w oczy, to zupełnie nowa karoseria. Druga generacja Fiata 1100 była wytwarzana w wersji sedan, jak również coupé, która jest w dzisiejszych czasach wyjątkowo rzadkim okazem na rynku kolekcjonerskim. Do napędu Fiata 1100 służył silnik o takiej samej pojemności, generujący moc 37 KM. Dopiero w trzeciej generacji pojawił się nowy silnik o pojemności 1221 cm, osiągający 50 KM. Produkcja Fiata 1100 zakończyła się w 1969 r.
Pierwszym samochodem zaprojektowanym w całości po II wojnie światowej był model 1400. To mocny punkt w historii włoskiego producenta, ponieważ to auto wprowadzało nowy wzór stylistyki i technologii. Fiat 1400 był pierwszym modelem z wentylacją i ogrzewaniem jako wyposażeniem seryjnym.
Dodatkowym udogodnieniem były podłokietniki montowane po wewnętrznej stronie drzwi. Od 1953 roku Fiat 1400 oferował pierwszy silnik wysokoprężny o mocy 40 KM, a rok później zadebiutowała jednostka benzynowa 1,9 rozwijająca moc 60-80 KM w zależności od roku produkcji samochodu.
Czy zwróciliście uwagę na to auto terenowe? To Fiat Campagnola oferowany od 1951 roku. Samochód został pokazany w Bari Fiera del Levante. Był to Fiat stworzony z myślą o służbie wojskowej. Powstała również wersja cywilna. Campagnola był pierwszym Fiatem z napędem na cztery koła. Początkowo pod maską znajdował się benzynowy silnik o pojemności 1901 cm sześciennych i mocy ok. 60 KM.
W późniejszym okresie pojawiły się jednostki wysokoprężne. W 1952 roku popularna terenówka ustanowiła rekord świata w czasie przejazdu Afryki z północy na południe – zajęło to 11 dni 4 godz. i 54 min. Warto również zaznaczyć, że przez długi okres Fiat Compagnola służył papieżom jako papamobile. Można ten samochód spotkać podczas wielu uroczystości kościelnych, podczas przejazdu papieża pośród wiernych.
Ostatni samochód, o którym chciałbym dzisiaj opowiedzieć, to pierwszy czysto sportowy wóz w ofercie Fiata. Mowa o modelu 8V, który początkowo nosił nazwę V8. Dlaczego ją zmieniono? Otóż tak samo swoje modele nazywał Ford. Samochód ten był produkowany tylko przez dwa lata: 1952-1954. Z taśmy montażowej zjechało w sumie 114 egzemplarzy tego pięknego wozu.
Opływowa karoseria oraz aerodynamiczne kształty pozwalały rozpędzić Fiata 8V do zawrotnej prędkości 192 km/h. Pierwsze 100 km/h pojawiało się na prędkościomierzu już po 12,6 s. Było to możliwe dzięki zastosowaniu 2-litrowego silnika V8 o mocy 117 KM. Motor oferował 145 Nm momentu obrotowego. Fiat 8V nie był sukcesem marketingowym, jednak szybko stał się kultowym pojazdem włoskiej motoryzacji.
Już za miesiąc zapraszam na kolejny odcinek serii „Dawno, dawno temu w motoryzacji”, w którym opiszę m.in. kolejny przebój Fiata i współpracę z Fabryką Samochodów Osobowych w Warszawie.
